پروتز اندام فوقانی . تصور کنید یک بازو یا دست خود را از دست داده اید. چگونه خود را وفق می دهید؟ اینجاست که پروتزهای اندام فوقانی وارد می شوند و با بازگرداندن درجه قابل توجهی از عملکرد و استقلال، زندگی را تغییر می دهند. پروتزهای اندام فوقانی ابزارهای مصنوعی هستند که برای جایگزینی عملکرد و ظاهر بازوها یا دستهای از دست رفته طراحی شدهاند و به طور قابل توجهی کیفیت زندگی افرادی را که عضوی از دست دادهاند افزایش میدهند.
انواع پروتز اندام فوقانی
پروتزهای با انرژی بدن
پروتزهای بدنی از سیستمی از کابل ها و مهاربندها برای کنترل اندام مصنوعی استفاده می کنند. حرکات بدن کاربر، معمولاً شانه یا بازو، باعث ایجاد کشش در کابل ها می شود و پروتز را حرکت می دهد.
مکانیسم: این پروتزها برای عملکرد به حرکات فیزیکی متکی هستند و آنها را بادوام و ساده می کند.
مزایا: مقرون به صرفه و قابل اعتماد.
معایب: ممکن است از نظر زیبایی کمتر خوشایند باشد و ممکن است به تلاش فیزیکی قابل توجهی برای عمل نیاز داشته باشد.
پروتزهای خارجی
اینها پروتزهای پیشرفته ای هستند که از منابع انرژی خارجی مانند باتری ها تغذیه می شوند.
پروتزهای میوالکتریک: از سیگنال های الکتریکی تولید شده توسط عضلات موجود در اندام باقیمانده برای کنترل پروتز استفاده کنید.
سیستم های با باتری: عملکرد قدرتمند و همه کاره را ارائه می دهد.
مزایا و معایب: در حالی که آنها درجه بالاتری از کنترل و فشار بدنی کمتری را ارائه می دهند، می توانند گران باشند و نیاز به نگهداری منظم داشته باشند.
پروتزهای هیبریدی
پروتزهای هیبریدی عناصری از هر دو سیستم با نیروی بدن و سیستم های خارجی را ترکیب می کند و تعادلی از دوام و عملکرد پیشرفته را ارائه می دهد.
ترکیبی از فناوری ها: آنها قابلیت اطمینان مکانیکی سیستم های مجهز به بدنه را با کنترل پیچیده پروتزهای میوالکتریک ادغام می کنند.
مزایا: همه کاره و سازگار با نیازهای مختلف.
پروتزهای غیرفعال
این پروتزها عمدتاً برای اهداف زیبایی طراحی شده اند، اگرچه برخی از آنها قابلیت های عملکردی محدودی دارند.
زیبایی شناسی در مقابل عملکرد: آنها می توانند بسیار واقعی به نظر برسند اما ممکن است حرکت یا کنترل قابل توجهی نداشته باشند.
موارد استفاده: اغلب برای تعاملات اجتماعی و فعالیت هایی که ظاهر مهمتر از عملکرد است استفاده می شود.
مواد کاربرد پروتز اندام فوقانی
فناوری پروتز به طور مداوم در حال پیشرفت است و اندام های مصنوعی را کاربردی تر و کاربر پسندتر می کند:
ادغام با فناوری هوشمند: برخی از پروتزهای مدرن می توانند برای کنترل و سفارشی سازی آسان تر به تلفن های هوشمند متصل شوند.
سیستمهای بازخورد حسی: مدلهای جدیدتر بازخورد حسی ارائه میدهند و به کاربران اجازه میدهند از طریق پروتز خود «احساس» کنند.
هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی: این فناوریها به بهبود سازگاری و عملکرد پروتزها کمک میکنند و از حرکات کاربر برای کنترل بهتر یاد میگیرند.
کاربردهای پروتز اندام فوقانی
پروتزهای اندام فوقانی همه کاره هستند و جنبه های مختلف زندگی را ارائه می دهند:
فعالیت های روزمره: از غذا خوردن تا لباس پوشیدن، پروتزها به کاربران کمک می کنند تا کارهای روزانه را انجام دهند.
استفاده شغلی: افراد را قادر می سازد به کار بازگردند و شغل خود را حفظ کنند.
ورزش و فعالیت های تفریحی: پروتزهای تخصصی امکان شرکت در ورزش و سرگرمی ها را فراهم می کنند.
کاربردهای ویژه: راه حل های سفارشی برای پرسنل نظامی، نوازندگان و هنرمندان، که سازگاری پروتزهای مدرن را نشان می دهد.
سوالات متداول
چقدر طول می کشد تا به پروتز اندام فوقانی عادت کنیم؟
دوره تطابق متفاوت است، معمولاً چند ماه تا یک سال طول می کشد، بسته به فرد و نوع پروتز.
آیا می توان از اندام مصنوعی برای ورزش استفاده کرد؟
بله، پروتزهای تخصصی برای ورزش های مختلف طراحی شده است که به کاربران امکان می دهد در فعالیت هایی مانند دویدن، شنا و دوچرخه سواری شرکت کنند.
تفاوت اصلی بین پروتزهای بدنی و میوالکتریک چیست؟
پروتزهای بدنی از کابل ها و مهارها برای حرکت استفاده می کنند، در حالی که پروتزهای میوالکتریک توسط سیگنال های الکتریکی از عضلات کنترل می شوند.
بیشتر بخوانید :